Dlaczego Atramentowe Noce nie dały mi spokoju?

Trafiłam ostatnio na polski kawałek. Zdecydowanie nie mój typ, ale nie dawał mi spokoju. Dlaczego?
Kawałek, o którym mówię to Filipek x Foux - Atramentowe Noce.



Fanką rodzaju nie jestem. Nawet powiedziałabym, że tego typu rapsy to dla mnie świadectwo nie najlepszego gustu muzycznego (błąd, o gustach się nie dyskutuje), ale melodia w tle od razu wpadła mi w ucho.

"Znam ten kawałek!"- pomyślałam i drążyłam temat.

Oczywiście mogłam założyć, że to po prostu element z jakiejś biblioteki gotowych dźwięków dostępnych dla każdego, ale to "coś" tak mi drążyło, głos dziewczynki dobijał się do zwojów mózgowych przypominając dawno znane nuty.

Byłam pewna, że nie.

Atramentowe Noce to plagiat?

Skupienie.
Wsłuchanie się w samą melodię w tle.
Kilka minut szukania.

Znalazłam.

Melodia i głos fragment soundtracku do kultowego już horroru (anime) Shiki, konkretnie utworu Twilight.
Soundtracku zresztą nie byle jakiego, bo kompozytora Yasuharu Takanashi. Autora muzyki do Naruto, Sailor Moon Crystal (produkcji wydanej z okazji 20-lecia Sailor Moon) czy Fairy Tail.

Posłuchajcie (ok. 0:20)



Uderzające podobieństwo prawda?
To nie jest podobieństwo.

Zastanawiam się, gdzie jest granica.
Zastanawiam się na tyle głośno, że postanowiłam zapytać o zdanie Interia Muzyka. Jestem ciekawa co mi odpowiedzą.

Czy w ogóle jest granica w muzyce, którą się przestrzega. Plagiaty w literaturze się zdarzają, jest o nich głośno i spotykają się z otwartą krytyką. Istnieją prawa autorskie.
Czy w  ogóle jest coś co można uznać, za granicę, której po prostu przekraczać nie wypada, choćby z przyzwoitości? Czy można więc powiedzieć, że takie "zapożyczenie" to po prostu plagiat?